Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
Ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να περιμένει με αγωνία τις δραματικές εξελίξεις και Εκείνον που Πρέπει… Άπαντες μας ερωτούν, με φοβερή ανησυχία και ανυπομονησία, «επιτέλους, πότε θα γίνουν τα μεγάλα γεγονότα;», όπως και «μα πότε έρχεται Εκείνος που Πρέπει, δεν αντέχουμε άλλο!», και άλλα παρόμοια. Εμείς βέβαια το έχουμε ξαναγράψει και άλλοτε, ότι μόνον Εκείνος που Πρέπει θα κρίνει τη στιγμή της φανερώσεώς του! Όπως και έχουμε τονίσει ότι, σύμφωνα και με την ιερή μας παράδοση, είναι αναπόφευκτα να συμβούν όσα είναι γραμμένα να συμβούν…
Υπό αυτές τις συνθήκες, στο πλαίσιο του παραπάνω προβληματισμού, και θέλοντας να προετοιμάσουμε ψυχολογικά το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, ήδη από το 2011 βγάλαμε στη δημοσιότητα, μέσα από την «Ε.Ω.», το όλο θέμα. Με το «θρυλικό» πια δημοσίευμά μας της 6ης Μαΐου του 2011 κάναμε ευθέως λόγο για Εκείνον που Πρέπει! Ασφαλώς, γνωρίζαμε ότι ελάχιστοι τότε θα πείθονταν για την αληθινότητα των γραφομένων μας. Αντιθέτως, η συντριπτική πλειοψηφία θα μας θεωρούσε «γραφικούς» ή «προβοκάτορες». Παρ’ όλα αυτά, θεωρήσαμε χρέος μας να δημοσιεύσουμε τότε αυτά τα στοιχεία. Φυσικά σήμερα, πάνω από 3,5 χρόνια μετά, οι εξελίξεις είναι τέτοιες, ώστε κανείς πια δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέραμε τι γράφαμε τότε…
Υπάρχει λοιπόν, από την τόσο πλούσια εθνοθρησκευτική μας παράδοση (αυτή της Ελληνορθοδοξίας), ένα κείμενο το οποίο τιτλοφορείται ως εξής: «Μία προφητεία μόνον δια την Ελλάδα (Ευρεθείσα εις Άγιον Όρος φέρουσα χρονολογία 1866)». Το χριστιανικό ορθόδοξο αυτό κείμενο εξεδόθη τη σύγχρονη περίοδο, εν έτει 1975, από τον Επίσκοπο Μεσσηνίας Γρηγόριο στην Καλαμάτα (Σκήτη Παναγουλάκη). Πρόκειται για ένα ακόμη συγκλονιστικό κείμενο της πίστης μας, το οποίο προκαλεί ρίγος συγκίνησης σε κάθε αληθινό Χριστιανό! Δείγμα κι αυτό του θεόπνευστου Λόγου, ο οποίος προλάλησε για την εποχή μας…
Σήμερα παραθέτουμε εδώ ένα πολύ ενδεικτικό κομμάτι του ιερού αυτού κειμένου της πίστης μας, που είναι η Οπτασία Β΄ (εννοείται: αυτού που είδε το θείο και προφητικό όραμα στο Άγιο Όρος εν έτει 1866). Αμέσως μετά την ακριβή και ολοκληρωμένη παράθεση της δεύτερης οπτασίας, ακολουθεί μία δική μας προσωπική εμπειρία, η οποία συνδέεται άμεσα με τα όσα αναγράφονται στο προ 148 ετών αυτό ιερό κείμενο. Ιδού τι αναφέρεται λοιπόν στην Οπτασία Β΄:
«Κατά καιρούς εις τον ύπνον, όταν είμαι ολίγον σκοτισμένος και δεν ημπορώ να ιδώ καλά, έρχεται άνθρωπος εις σχήμα στρατιώτου, και μου λέγη να «ηξεύρης τούτο πολλοί πιστοί, εις τα χαρτιά σου θα απιστήσουν!!! και πολλοί άπιστοι θα πιστεύσουν +.+.+.», ο δε στρατ. εκείνος είναι νέος έως 18 ή 20 ετών, πολύ εκλεκτός και ωραίος, τα φορέματά του είναι ωσάν τον καθαρόν ουρανόν, το αχνάρι του δεν πιάνεται πως πατάει, το όνομά του ούτε λέγει˙ άρματα δεν έχει, μόνον σταυρόν˙ κρατεί εις την δεξιάν, χάμω δεν ακουμβάει, ο σταυρός είναι υψηλότερος της κεφαλής του δύο ρούπια, δεν είναι ούτε από σίδηρον, ούτε από ξύλον, αλλά διαφέρει το είδος του.
Αυτός κατά καιρούς μού φαίνεται ως να έρχεται από το μέρος του βορέως και μού κάμνει λόγον, αλλά δεν δύναμαι να του αποκριθώ˙ και μού λέγει με αυτό το φόρεμα να είσαι (λαϊκός χωρικός), να τρέχης όλο πρώτον εις τους αρχιερείς και εκκλησιαστικούς, εξουσιαστάς, διδασκάλους και νομικούς, μού φαίνεται, ποτέ στρατιωτικός, ποτέ ως στρατοκόπος με ραβδί εις το χέρι, ο οποίος προ της φυγής του Όθωνος με ήγγιξε με το ραβδί του ελαφρά, με εξύπνησε και μού λέγει:
Τρέξε να τοιχοκολλήσωμεν γρήγορα το βασιλικόν διάταγμα τούτο εις τας πλατείας, να προφθάσωμεν τον λαόν, οπού είναι υπογεγραμμένοι 150 αρχηγοί και δεσποτάδες, ήρχετο σαν από την Ρούμελην και μού λέγει, να, ξυπόλητος είμαι και εγώ, και με το εγγίξιμον εκείνο μού εφάνη ότι επήγαμεν έως σαράντα βήματα, και ετοιχοκολλήσαμεν το διάταγμα.
Και εις άλλην φοράν τελευταίον μού εφάνη και μού είπε, να ηξεύρεις και τούτο, ότι το κλίμα της Σπάρτης: είναι σκληρόν, και τοιούτους ανθρώπους δεν εβγάζει, αλλά να διαμαρτυρηθής και τετάρτην φοράν εις τον Αρχιερέα, και να αναζωρήσης από εδώ να υπάγης κατά το μέρος του βορέως, και εκεί θα εύρης άνθρωπον να σε συμβουλεύση και να σε συνδράμη εις όσα είναι ανάγκη, διότι τα κλειδιά της Ελλάδος κρέμανται εις τας χείρας ενός ανθρώπου, Κ.Τ.Σ., εάν ο άνθρωπος εκείνος ακόμη κάμη τίποτε είναι καλά το έθνος ειδέ χάνεται».
Αυτά αναγράφονται στην Οπτασία Β΄ της αγιορείτικης προφητείας του έτους 1866… Εμείς κατανοήσαμε πολλά από τα ως άνω, που σχετίζονται με τους δραματικούς καιρούς μας. Πιθανώς οι περισσότεροι αναγνώστες να μην κατάλαβαν τι θέλει να πει η εν λόγω οπτασία. Είναι νωρίς ακόμη να μαθευτούν ορισμένα κρίσιμα πράγματα, άλλωστε και εμείς δεν θα προχωρήσουμε σήμερα πολύ για λόγους ανωτέρου εθνικού συμφέροντος (εθνικών μυστικών). Ας μην ανυπομονεί όμως κανείς, αφού σύντομα θα υπάρξουν (και από εμάς) σαφέστατες απαντήσεις.
Και μια προσωπική μαρτυρία [του Ησαΐα Κωνσταντινίδη]… Όταν τον Μάιο του 2011 συνέγραψα και δημοσίευσα στην «Ε.Ω.» το πρωτοσέλιδο-σοκ (τότε) περί Εκείνου που Πρέπει και επερχομένης αλλαγής καθεστώτος στην Ελλάδα, Εκείνος που Πρέπει με κάλεσε να τον δω στο γραφείο του!!! Έσπευσα. Εκεί με ρώτησε για αρκετά πράγματα, περιστρεφόμενος γύρω από το μείζον θέμα του δημοσιεύματος, χωρίς όμως να αναφέρεται σε αυτό. Ξαφνικά βγάζει έναν χοντρό φάκελο, όπου μέσα υπήρχαν ΟΛΕΣ οι δημοσιεύσεις μου! Τότε με ρώτησε εάν ως «Εκείνον που Πρέπει» εννοώ τον ίδιο. Του απάντησα καταφατικά, ότι, ναι, εννοώ τον άνθρωπο που είχα μπροστά μου! Αυτός ο άνθρωπος είναι ο μυστηριώδης σωτήρας του ελληνισμού με τα αρχικά γράμματα «Κ.Τ.Σ.» της προφητείας του Αγίου Όρους από το έτος 1866…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.